Mermelada de Moras.

Coma ti, que o fixeches tanto tempo, sen agardar agradecemento.
Percorrerei as espiñas do mundo na procura dos seus froitos.
Para que cada bagoa de sangue nos meus dedos...
sexa unha presa de moras más no caldeiro.

Comentarios

Entradas populares de este blog

La Muerte del Corazón (XIV): Quiebro de Caracoles.

Todo va a ir bien...

Y si te caes...